ႏွလံုးသားႏွင့္ရင္း၍ - အပိုင္း (၂)

နၾလဳံးသားႏ္္င့ရ္ငး၍




အပို္ငး (၂)




ေၾကၷၾတာ္ ….. ?????



ေၾကၷၾတာႏ္ာမညၾက ဘုႏ္းဝႆႏ္ ပါ။



ေအမက ေၾကၷၾတာ့ႀကိဳ 30-7-1995 ၼာေၼးၹားသန႔္ေစ္ငပးခဲ့ပါတၾယ။



၁၀ တႏ္းၿပီးေတာ့ … အိမၼ္ာေယာေ္ငၡာကၾဆယၹၥႏ္ေလို႔ အ္ငၢလိပၥာ သငၾတႏ္းတက္ရ္ငး …. ၈/၉/၁၀ တႏ္းကို Guide ၸနလႈေၸပးေနတာပါ …. မုန႔ၹိဳးရတာေပါ့ …. LOL ..



အခုလဲ သငၾတႏ္းကို ၉ နာရီေအရာၾက ၾသားေရသးတၾယ … ေနာကၾက္ရၿင ဆရာ့အဆူခံေရမယၾလ ….



သၡီ္ငးေလးနားေထာင္ရ္ငး ဆိုေငၾကၾယမာ္ငးေနတုႏ္း ….




“အႏ္ … ဆိုငၾကယၾက ဘၹာစ္ရတာတုႏ္း …”




ဆိုငၾကယႀထိဳးရပၾသ္ားတာပါ … ဆီတိုငႀကီကို ၹ္င့ၾက္ည့ၿမ ….




“ေဖာေၾလာေၼာ္ … :P … ဆၸီတၾသ္ားတာကိုး …. အိမၼ္ာထဲက စစၡဲ့ရၼာ …”




ဟိုဟိုဒီဒီ ပတ္ရ္ာလိုေကၾတာ့ … သိပၼ္ရာလိုက္ရပါဘူး … ေ္ရ့နားေလးၼာ ဆီဆိုေငၾတ့္ေတာ့ .. ၾတၷးၾသားလိုကၾတၾယ ….



ဆီဆိုေ္ငရာေကၾတာ့ .. ခပၾတညၾတညႇ တိုငၾကၹီ္င့ေပးလိုကၾတၾယ ….




“အလဲ့ … ဆီလာထညႇ့ေပးတဲ့ ေကာေငၾလးက ေခၸၡာေၡာေလးပါလား .. ေိေိ”



စိတၾထၼဲာ ၿခီေႏ္ရငး ပိုကႀဆံအိပထႈတၿဖိဳ႕ ၾလယႀအိတၾထဲလကႏ္္ိုပႀလိဳကၾတဲ့တစၡဏ …




“တိႏ္ … ငါ့ပိုကႀဆံအိၾတ ေဘၾယရာကၾသ္ားတာလဲ … ၾလယႀအိတၾထဲပဲ ထညႇ့ထားေနကၸါ … ေအမၼား …. အာ … ေေအမကတာ့ ငါ့အခႏ္းထဲ ဝငၡဲပါတၾယ … ဒါဆို … အဲ .. မိၾလငၿမ … မၾလငၿမ ကလဲ … ငါ့ၾလယႀအိေတၼ္ၿဖိဳ႕ေမၸာနဲ႔ … ေနရာေတာၿင ေၸာ္ငးမထားရဲဘူး …. ငဘုႏ္း … စ္ဉးစား …. အားးးး ေသၥမး …. ေဖာေၾလာေၼာၿမ … ေညနက မုန႔္ၾသားစားရ္ငး … စာေရးစၸာဲေပၚမ္ာ … ေသၥမး … ၸာယာခတၡ္ငအႈံး …”




ေတစၾယာကၾထဲ ရ္ေရတ္ရ္ငး ေၡ္းေၥးေတၸနၾလာၿပီ … စိတညႇစၾတၾယ … တစၾသကႏ္ဲ့တစႀကိဳၾယ တစၡါၿမ မၹစဖႉးတဲ့ေအၹစၾတ္ ကူမၾယ့ကယၼၾယ့သူငယၡ္္ငးေၾတကလဲ … ဒီလိုအၿခိနၾကၼ္ ဘယၾသ္ားေေသနကၾလဲမသိဘူး …. ဆီထညႇ့ေပးတဲ့ပန႔ၠိဳငႀကိဳ မၾကႏ္္ာၿခိဳေၾသးေရလၿပီ …




“ ဟီး … ဟို အကို … ဟို .. ေကႏ္ာေၾလ … ဟိုဒ္ငး .. ပိုကႀဆံအိတႀအိမၼ္ာကႏ္ၡဲ့လို႔ … အဲဒါ”



“ဒၼီာ ညီေလး … ဒါၿမိဳးေၾတရိုးေနၿပီသိလား …. ဒါၿမိဳးေၾတ ဒၼီာေတာ့မရဘူး … ေပး ဆီဖိုး ၂၀၀၀ … ေမပးနိုင္ရၿင ႐ုံးခႏ္းလိုကၡဲ့ေပးေတာ့ … မနႏ္ေၢာနဲ႔ ၾက္ည့သာ္ရ္ငး …”




ၾသားၿပီ …. ေအ္ရကၾတာ့ ေကာ္ငးေကာ္ငးႀကီးၾကဲၿပီ ….




“အကိုရၾယ … ေတကၾယၸာတာပၚဗာ …. ဟိုေကႏ္ာ့အိေၼကလ …. ဟိုးးးးး အမရပူရ ရဲစခႏ္းေတာငၾဘၾက ေမၾကၥာ္ငးထိုးေလးၼာပၚဗာ …. တကယၸါ … အဲ ေမ့ေနတာ ..… ခဏ … ေအဖ့ဆီ ဖုႏ္းဆကႀလိဳကအႈံးမၾယ ….”




“ေတၸာါေသးရဲ့ ဖုႏ္းပါလာတာ ေမ့ၾသားလို႔ …”



ေအၾတးနဲ႔ေၸာၸ္ီး ဖုႏ္းကိုထုၾတ … ေအဖ့ဖုႏ္းကို ေကာကႏ္္ိပႀလိဳကၾတၾယ …..




“အၾယ … ဘယႀလိဳၹစၾတာလဲ … ေသးစၼး .. ဘုႏ္းဝႆႏ္ … အဲဒၼီာ ေၼာ္ငးထဲ ခုေႏၡၾသလိုေကၾတာ့ ….”




ဟုတၸါတၾယ … ေသၾသင့ပါတၾယ … ညကအငၾတာနကႀကိဳ ေတာေၾတာသႈံးမိလိုကၾတၾယ …. ေမနၾကကၾတာ့လဲ …. ထပသႈံးလိုကၾတၾယ .. အဲဒၼီာကုနၾတာပဲ … ၾလၸၿစီးပစၸ္ီး .. ဖုႏ္းေဘမစစၿမိတဲ့ ကိုၾယ့အၼား …. ေသသာေသလိုေကၾတာ့ ….




“ဟီးးးး .. .ဟို ဖုႏ္းေဘက ကုနၾသ္ားလို႔ ….”



“ေတၸာ္ီ … စကားပိုေေၾတၸာေမနနဲ႔ … ၾသား မနႏ္ေၢာ႐ုံးခႏ္းကို …”



“အၺာာ အကိုကလၺဲာ … ေကႏ္ာၾက ဒီ႐ုပၿဒီေရ နဲ႔ .... ေေ္ငလး ၂၀၀၀ ကို ညာေၸာေနမလား … အကိုကလၺဲာ … စ္ဉးစ္ဉးစားစားေလးေၸာပၚဗာ ….”



“ေအး … ဒီလို သနားကမား႐ုပႏ္ဲ့ လုပၥားေနၾကလို႔ ေၸာေနတာ ..”



“အၺာာ … ေသသာေသလိုကၡ္ငၸါေတာ့တၾယၺာ … သငၾတႏ္းလဲ ေနာေၾကကၾတာ့ၼာပဲ”



“အကို … ေရာ့ … သူ႔ူရဲ့ ဆီဖိုး ၂၀၀၀ …. ေကႏ္ာ့္ သူငယၡ္္ငးပါ …. ေဟ့ေရာၿင သားႀကီး … မ္ငးကလဲ ၹစႀလိဳက္ရၿင အရာရာနဲ႔ေအၾကာ္ငးေၾကာ္ငးပဲ ….လာခဲ့ေတာ့ . သငၾတႏ္းေနာကၾကႏ္ေၿပီ … ငါၾသားႏ္္င့ၿပီ လိုကၡဲ့ေတာ့ ….”




ေကႏ္ာေၾက္ာငၾသ္ားပါတၾယ …. တစၡါၿမ မၼငဖႉးေသာသူ …. ေတာေၾတာၾလဲ ေၡာတၾယ …. ေတာရႈံလႏ္းပါတယႀဆိဳတဲ့သူေ္ေတနခဲ့ေတာ့ … ခ္ေပတညၾတညႇၸာၿပီးၾထကၾသ္ားေသာသူ႔ကို ေငးၾက္ည့ရ္ငး … ေအၾတးၼားၥာနဲ႔ ကႏ္ႏ္ေခဲ့တၾယ ….




“ကဲ ကိုေယၾတာေ္ၡာ ေနာကၼ္ာ ဆီထညႇ့မၾယ့သူေၾတ တႏ္းစီေနၿပီ …. ေၾကၾတာ့”




အဲဒီေတာ့ၿမ သတိရၿပီး … သငၾတႏ္းကို ဒိုးေရတာ့တၾယ … ဓါတႀဆီဆိုငၾက မၾထကၡၿင ဆီထညႇ့တဲ့ကိုေယၾတာေ္ၡာကို ၿဂိဳ ေပၥပးၿပီး ၾလ္ည့ၾထကၡဲ့တၾယ …. ဟုေတၾတယၾလ … ေေ္ငလး ၂၀၀၀ နဲ႔ အ္ရကၾက္ဲတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ …. စိတႀကိဳေလၾသားတၾယ. …. ဂယၸဲ …



စိတၾထၼဲာလဲ … ေစာေစာက ေကာေငၾလးက ယာယီေမ့ၾသားတၾယ …. ေလာေလာဆၾယ သငၾတႏ္း အၿခိႏၼ္ီေရာကၿဖိဳ႕စိေၾတစာေနရၿပီ ….



သငၾတႏ္းေရာေကၾတာ့ … အၿခိေနၾလး ကပၾသပၼ္ီလို႔ သကၸ္္ငးခၾကာၿမ ….




“တိႏ္ … ငါ့စာအုပၾအႀကီး …. ဘုႏ္းဝႆႏ္ ဘုႏ္းဝႆႏ္  …. မ္ငးေကတာ့ေနာ္ … ၿမိနးမ လိုခ္ငႏ္ေၿပီထငၾတၾယ …. အားလုံးေမ့ေနတာႀကီးပဲ ….”




ဘာေၼတာ့မဆိုငၸါဘူး …. ပစၥညႇးေမ့တာနဲ႔ ၿမိနးမလိုခ္ငၾတာ …. ဘာရယၼဟုၾတ …. ပါးစပၾထဲၿရိတာၾထကၾသ္ားတာ ….




“ဘုႏ္းဝႆႏ္”



“ၺာ … ဆရာ”



“ဘာေၾတလုပႏ္ေတာလဲ … စာအုေၸၾတထုေတၾတာ့ေလ … ေတစၾယာကၾထဲကို … ဆပၸ္ာသညႇ ေလ္ငၸာကႏ္ေတာကႏ္ေတာပဲ”



“ဟို … ဆရာ … ဟီးးး …. ညက စာဖတ္ရ္ငးအိေၸၸာၾသ္ားတာ … အဲဒါ .. စာအုပၾကႏ္ၡဲ့လို႔ …”




ဘၼာမဟုတဘႉး … ၾလယႀအိေၸၸာ္ငးရ္ငး .. စာအုပၾကႏ္ၡဲ့တာ …. အဆူခံသကၾသာေအာၿင ၿဖီးၾက္ည့တာ …. ၿဖီးလိုကၾကာၿမ …




“ ငါ့ကိုၼား လာၿဖီးေေနသးတၾယ … မ္ငးလား ည . စာဖတၼ္ာ … အ႐ူးကိုၾသားေၸာေတာၿင ယုံၼာမဟုတဘႉး”



“အဲ .. ဆရာ … ေတကၾယၸာတာ”



“ေတာေၾတာ့ … ထိုၿင …. ေနာကၾကၹစၹ္ၿစ ေ္ရ့ကၹစၹ္ၿစ စာအုပၡဏ္ငားလိုၾက …. ေဟာ … ကိုေယၾတာေ္ၡာ … ဘာလို႔ေနာကၾကႏ္ေတာလဲ … မ္ငးက အသစၼလား ….. ေ္ရ့က ဆရာေလးဆီက စာအုေ္ေပၾတတာ္ငးလာခဲ့ .. ၿပီးေတာ့ … ဒီေကာ္င့ေဘးလာထိုၿင …”



ကိုယၾက ကိုၾယ့အၸစႏ္ဲ့ကိုယႀဆိဳေတာ့ …. စပစႈလို႔မရ …. ္င္ငးလို႔လဲမရ ….



သငၾတႏ္းစတကၾကတညႇးက … ဆရာ့ဆီကို ၡ္င့ေတာ္ငးထားတာ …. ထိုငခႈံၼာ ေတစၾယာကၾထဲ ထိုငၸါေရစလို႔ …. အဲဒီတုႏ္းေကတာ့ … ၡ္င့ေပးတၾယ .. အခုၿမ …




“ဘုႏ္းဝႆႏ္ … ထိုေငၾတာ့ ဟိုဘကႀတိဳးထိုၿင …. မ္ငးေဘးနား ဟိုေတစၾယာကၾလာၿမ … စာအုပၾအတူတူ ၾက္ည့ေတာ့ …. ေယာ္ၾကားေလးၹစၸ္ီး …. ေနမာႏၼဲ့ကိုနိုငၾတၾယ ….”




ေေခဏနတာ့ …. ေဘးကို ေစာေစာေကတစၾယာကၾလာထိုငၸါတၾယ …



ေကႏ္ာၾလဲ … ေအခ္ဥၸါေၾကပါကႏ္ဲ့ … ၾလ္ည့ကိုၼၾက္ည့ဘူး …. အဲဒၼီာ …




“ဟိုေကာၿင ဝႆႏ္ … မ္ငးမၾကႏ္္ာက ဘယႀလိဳၹစႏ္ေတာလဲ …. ကိုၾယ့ေဘးနားလာတဲ့ သူငယၡ္္ငးကို … လူ႔ၢစာ …”



“ႀတိန”




ဆရာ့ေအၸာခံလိုေက္ရတာ့ၿမ … ၾလ္ာတစၾလစၹၥၾသ္ားေသာေကႏ္ာ့ကို … ေဘးက ငတိက တခိခိ နဲ႔ ရီပါေတာ့သညႇ. .. ေကႏ္ာၾလဲ … စိေၾတပါေၾကပါကႏ္ဲ့ …. ဘုေထာရႏ္ သူ႔ဆီအၾလ္ည့ ….




တစၥကၾကန႔္



ႏၥၥကၾကန႔္



သုံးစကၾကန႔္



ေလးစကၾကန႔္



ငါးစကၾကန႔္




ၹားၹား … အဲေလ … ဘုရား ဘုရား … ဘုရားတယူေလာေကၾအာၿင ေလာကႀကီးကဆႏ္းၾကယၾလ္ၷးပါတကား …. အခုအၿခိနၾကၼ္ … ဘာလို႔ …. ကိုရီးယားမ္ငးသားေၾတ ဥဒဟို ၾထကၾလာရသတုႏ္း .. အဲေလ … ကိုရီးယားမ္ငးသားေထၾကၡာတဲ့သူေၾတကို ေၸာပါတၾယ …. စကၾကန႔ၸိဳ္င္းေလာၾက ္ေကၾေတသသၾသားတၾယ … ၿပီးၿမ ….




“Hello , Glad to meet U … I’m Bhone Watan”



“ Hi … Nice to meet U too … I’m Thone Sint”



“Ahhh …. I’m 17th years old … And U ?”



“Wah …. Me too … =)”




ႏ္ေစၾယာကၾသား မိတၾဆကႏ္ေတာကို ဆရာက ပႈံးပႈံးႀကီး ရပၾက္္ည့ေနပါတၾယ …. ၿပီးေတာ့ … စာစသငၸါေတာ့တၾယ …



ဆရာစာသငႏ္ေတဲ့ အၿခိႏၼ္ာ … သူနဲ႔အတူ … စာအုပၾတစအႈပၾထဲကို … ေခၚငးၡ္ငးဆိုငႀလိဳကၼၾတ္ရ္ငး …. ဘာရယၼဟုၾတ …. သူ႔ရဲ့အန႔ံကို အလိုလို ရႈၿရိဳတၿမိတၾယ … ေေရၼ္းနံ့ေလးက ခပၾယဉၾယဥၸဲ …. ဒါေပမၾယ့ .. တစခႈသတိထားမိတာက …. တစၡါၿမ ေမၹၥပါဖႉးတဲ့ အၿမိဳးအမၫၼသိတဲ့ … အရာတစခႈ …. ရငၾထၼဲာ … ၹစႏ္ေတာ …..



သငၾတႏ္းၿခိႏ္ … ၁၁ နာရီထိုးေတာ့ … ဆရာက ႏႈတၾဆကၥကားေၸာပါေတာ့တၾယ …




“Good Bye … Class”



“Good Bye … Mr,Myo”



“See you next Monday …”



“See you …. Mr,Myo”



“Have a nice day …”



“Thank you … The same to you …. Bye …”




သငၾတႏ္းအခႏ္းထဲေကၾထကၾတာ့ ….




“ဘုႏ္းဝႆႏ္ ….”



“ဟုၾတ …. ဟို … ဒီက ….”



“ခ္ငၺားေလးကလဲ .. ေမ့ေတတ္ရနၾကာ … ၾသၷးဆ္င့ ပါၿဗ …”



“ေအာ္ … ဟုၾတ ေဆာရီးၺ. … ဦးေႏ္ာကၾက သိေပၼကာ္ငးဘူးၺ… ဟီးးးးးး”



“ဘုႏ္းဝႆႏ္ … အဲ … ဘယႀလိဳေခၚရမလဲ …. ေခၚရတာ ေထာကႏ္ေလို႔ …”



“ႀကိဳကၾသလိုေခါေၾလ … ဆရာေကတာ့ .. ဘုႏ္းဝႆႏ္ လို႔ပဲေခါၾတၾယ …. အဆင္ေပၼယႀဆိဳရၿင …. ဘုႏ္း ္ေဖစၹ္ၥခါေၸါ့ …. ငဘုႏ္းလို႔ေခါၾလဲရပါတၾယ … ဟီးး … ေကႏ္ာၾက စိတၼဆိုးတတၸါဘူး … ေိိေိ”




ကိုၾယ့ကိုယႀကိဳေၸာၿပီး … ရီမိတၾယ …. အ႐ူးႀကီးကႀလိဳ႕ …. ေိေိ




“ဒါဆိုလဲ … အၾလ္ငးသ္င့သလိုပဲ ေခါေၾတာ့မၾယ … တစၡါေတစၾလ .. ဝႆႏ္ .. တစၡါေတစၾလ ငဘုႏ္း ေပါ့ … ဟုတၾတယဟႈၾတ …”



“အ္ငးေပါ့ … ဒါနဲ႔ … ေကႏ္ာ့ႀကိဳေခၚပ္ီး ဘာေၸာမလို႔လဲ ….”



“ေအာ္ … ဘာရယၼဟုတၸါဘူး …. သငၾတႏ္းၿပီးရၿင … ဘယၾသ္ားဖို႔ၿရိလဲလို႔ … ဟို .. ခငႀလိဳ႕မငႀလိဳ႕ စပစႈၾက္ည့တာပါ … အိမၸ္ႏၼ္ာလား ….”



“မၸနဘႉးၿဗ …. ခု .. ေန႔လၫၥာၾသားစားမလို႔ … အား …. ဦးေႏ္ာကၸဲ …. ေန႔လၫၥာစားလို႔ၼမရတာ … ပိုကႀဆံအိၾတ အိမၼ္ာကႏ္ၡဲ့တၾယ. … ဒုကၡပဲ … ဟို ဖုႏ္းပါလားဟၿင …. ဖုႏ္းေလး ေတစၾကာ ေလာၾက ဆကၡ္ငႀလိဳ႕ ….”



“ဟုၾတ ပါ ပါတၾယၺ….. ေရာ့ ဒၼီာ ….”




ခၾကၡ္္ငးဆိုသလို … ေအဖ့ဖုႏ္းကို ေကာကႏ္္ိပႀလိဳကၾတၾယ ….. ဖုႏ္းဝငၾသ္ားေတာ့ …




“ေဖ လား …”



“အ္ငး .. ဘာကိစၥလဲ သား”



“ဟို …. ေဖ ခုဘယၼ္ာလဲဟၿင … ၿမိဳ႕ထၼဲာပဲလား ....”



“အ္ငး … ၿမိဳ႕ထၼဲာပဲ … ခု အိေမၸၷၾတာ့မလို႔ ….. ဘာလို႔လဲ …”



“ဟို … သားဖုႏ္းကို ၸႏ္ေခါေၸးပါ့လား … ခု သူငယၡ္္ငးဖုႏ္းမို႔လို႔…. ေနာ္”



“အာ .. ငဘုႏ္းကလဲ … ရပါတၾယ .. ေၸာပါ …..”




သူေၸာတာေနာေၾကကႏ္၏ … ဖုႏ္းက ခၸ္ီးၾသားၿပီ …. သိပၼၾကာဘူး … ေအဖ့ဆီက ဖုႏ္းဝငၾလာတၾယ …




“ေၸာသား …. ဘၹာစႀလိဳ႕လဲ ….”



“ဟို … ေဖ … သား ပိုကႀဆံအိၾတ .. အိမၼ္ာကႏ္ၡဲ့လို႔ … အဲဒါ …. သားသငၾတႏ္းဆီ ေခဏလာၾက ဝငၡဲ့လို႔ရမလားဟၿင ….”



“ေအးေအး … လာခဲ့မၾယ … ဒါနဲ႔ သငၾတႏ္းက ဘယၼ္ာလဲ …. ေအဖ မသိဘူးေလ .. သားရဲ့ …”



“ၿမိနးေၾကာ္ငးနားၼာပဲ ေဖ … ေေနန … 73 လၼးအတို္ငးသာလာခဲ့ …. လၼး ၃ ၿခ နားၼာ သားေစာ္င့ေနမၾယ … ဟို ေဖ ….သား … ဖုႏ္းေဘလဲ ကုနၾသ္ားလို႔ … အဲဒါ … ႏ္ေစၾကဒၾလာၾက ဝယၡဲ့ပါလား ေနာ္ …. ဟီးးးးး”



“ေဟ .. ေလာဘ ႀကီးၾလခညႇၾလား … တစၾကဒႀဆိဳ ေတာေ္ရာေပါ့ ….”



“အာ … ေဖကလဲ … သားပုံၼနၾထဲ့ေနတဲ့ .. တစၾကဒၾက … 30000 တႏ္ ေလ …. ခု .. ေတစၾသာ္ငးတႏ္ ႏၥၾကဒၸဲထဲ့တဲ့ဟာကို ….”



“ေအာ္ .. .ေတစၾသာ္ငးတႏ္ ႏၥၾကဒႀကိဳေၸာတာလား … ေအးေအး … ဝယၡဲ့မၾယ …. မၾကလႈံးေတာငၸႉးၾသားတၾယ … သုံးေသာ္ငးတႏ္ ႏ္ေစၾကၵၸာတယၼၾတႀလိဳ႕ … ဟဲဟဲ … ခုလာခဲ့မၾယ …. ဆယၿမိနစၸဲေစာ္င့ ….ဒါပဲေနာ္ … ဖုႏ္းခႀလိဳကၸ္ီ ….”



“ဟုၾတ …. ေၾကးဂႈးေနာ္ … ေိေိ”




ေအဖ့ဖုႏ္းခၸ္ီး …. ၾသၷးဆ္င့ ကိုေမးရအုံးမၾယ ….




“ယူေကကာ … ဘယၾသ္ားဖို႔ၿရိလဲဟၿင … ေကႏ္ာၾက .. ေန႔လၫၥာစားရ္ငး … ေန႔လၫၥားစားတဲ့ဆိုငၼ္ာပဲ … ခဏနားၼာ …. အဲ … ႏၥႏ္ာရီေလာေၾကပါ့ …. ၿပီးေတာ့ …. Window Shopping ၾထၾက ….. သုံးနာရၡီဲရၿင Guide ၸဖို႔ၾသားရမၾယ …”



“ေကႏ္ာ္ေကတာ့ … ဘယၼ္ၾသားဖို႔မၿရိဘူး …. ဒါဆို … ေကႏ္ာၾလဲ … ဝႆႏ္ နဲ႔ လိုကၡဲ့မၾယ …. မိတၹ္ေစၾဆ္ၹၿစ … ေၾလ္ာကၸၾတ ၾကတာေပါ့ …. ဟုတၾတယဟႈၾတ …”



“OK ေလ ….”




ဒီလိုနဲ႔ …. ေအဖနဲ႔ၿခိႏ္းထားတဲ့ … ေနရာကိုၾထကၡဲ့တၾယ … သိေပၼစာ္င့လိုက္ရဘူး … ေအဖက ဆိုငၾကယၾတစၿစီးနဲ႔ေရာကၾလာတၾယ ….




“ေရာ့ … ကိုေယၾတာေ္ၡာ … သုံးလဲ သုံးနိုငၾတၾယ … ေမၸာလိုကၡ္ငဘႉး …. မုန႔ၹိဳးက ေဘယၾလာကယႉၼာလဲ …. ကဲကဲ … ေၸာေမနနဲ႔ … ေရာ့ .. ဒၼီာ သုံးေသာ္ငး …. ယူထားလိုၾက …. နကၹ္ႏ္ နဲ႔ သဘကၡါ .. မုန႔ၹိဳးမရဘူးေနာ္ … အဲဒီ သုံးေသာ္ငးကို ေၡၾသဳံး …. ၾကားလား …”



“ဟုတၾကဲ့ … ဟီး ….. ္ရဲ္ရဲ …..”




ေအဖၾထကၾသ္ားေတာ့ …. ၾသၷးဆ္င့နဲ႔အတူ … Diamond Plaza ကိုၾထကၡဲ့တၾယ ….



Diamond ေရာေကၾတာ့ .. ဆိုငၾကယၾအပၸ္ီး … ေအပါဆႈံးက Moon Bakery ကို ႏ္ေစၾယာကၾသား ၿခီတၾေကကၱယၾလ ….



ႏ္ေစၾယာကၾသား .. ေအၾတးကိုယၿစီနဲ႔ .. ၾသားေနတုႏ္း … ၾသၷးဆ္င့ က …




“အံမၾယ … ငဘုႏ္းက ေအၿခ ႀကီးပါလား ….”



“ေမၡပါဘူးၺာ … အရငတႈႏ္းကလဲ ဒီလိုပဲ … ဘယသႉၿမ သိပၢ႐ုမစိုကဘႉး …. ဒီကလူေၾတက တၥၿမိဳးရၾယ … သူတို႔ကို ကိုယၾက ဂ႐ုၸနၿစိဳကၾသလိုၹစၾသ္ားရငၿပိဳဆိုးတၾယ …. လူကို မထီတထီၾလၷးၾလၷး စ ၾကတာ … ၿမိနးေကလးေၾတအဆိုးဆုံးပဲ …. ေလတၾယ ..”



“ေအာ္ … ကိုၾယ့လူကလဲ ခၥၿဖိဳ႕ေကာ္ငးတာကိုး … ၿမိနးေကလးေၾတ က္ရငၾလဲ ေကၾလာကၸါတၾယ …. ၿပိဳတို္ငးႀကိဳကၾတဲ့ ႏ္္ငးဆီခိုငၾက္ီးပဲေလ” …(PS: အၿပိဳမ ကိုေၸာၡ္ငးမဟုတၸါ … ေိေိ :P) …..



“ထငႀလိဳ႕ၸၚဗာ …. ေကႏ္ာ္ေကတာ့ .. ကိုၾယ့ကိုယႀကိဳ ေဘယၾတာ့ၿမ အဲဒီလိုမထငဘႉး … ဟီးးးးးး … စကားေတၥၸာေၸာနဲ႔ေၾလ္ာကၾလာတာ … ေရာေကၾတာေ္ငရာကၸ္ီ …. လာ … ဒၼီာထိုငၼၾယ … ဒါ ေကႏ္ာႀထိဳငႏ္ေေကၾလ …. ေကႏ္ာ့ႀကိဳထုံးစံအတို္ငးပဲ အကိုေရ … ၾသၷးဆ္င့ေကာ … ဘာစားမလဲ … ဒီေန႔ေတာ့ .. ေကႏ္ာ္ ေၾက္းပါ့မၾယ …. ရတယဟႈၾတ …”



“အာ …. ကိုယ္ရ္္ငးပါ့မၾယ ….”



“မလုပၸါနဲ႔ၺာ …. ဘာလဲ .. ေကႏ္ာ့ႀကိဳ မခငဘႉးေပါ့ … အ္ငးေပါ့ … အခုၼသိတာဆိုေတာ့လဲ .. ဘယၡငအႈံးၼာလဲ …. ေနာ့ …”



ဘၼာမဆိုၿင စၸာဲထိုးေလးကို စစကႉၾလၷးေတာ္ငးလိုေကၾသးတၾယ ….



စၸာဲထိုးေလးကလဲ … ေၾကာေငၾတာေငၾတာၿင ေခၚငးလိုက္င္ိၼ့ေနလိုေကၾသး …. ေိေိ




“အာ .. မဟုတၸါဘူးၺာ … ကဲကဲ … ္ရ္ငးမယႀဆိဳလဲ … ေသဘာပၚဗာ …. စိတၾက္ိုကၾသာလုေေပၸတာ့ … … ဟို .. အကို .. သူက ဘၼာာတာလဲဟၿင …”



“ဝကၾသားနဲ႔ တုံယၼးေခါကၾဆ္ဲရၾယ နို႔ေအးရၾယ”



“အႏ္ … အီးပႏ္းေတာ့ၼာပဲ … အဲ .. ေကနၾတာ့ ….”



“ဘၼာမၹစဘႉး … ေကႏ္ာၹ္္င့ … ေန႔တို္ငးဒါစားေနၾက ….”



“ဒါဆိုလဲ .. ေကႏ္ာ့ႀကိဳ အဲဒါပဲ ေခၸး …. ဝႆႏ္ က .. Guide လုပႏ္ေတာ ၾကာၿပီလား …”



“သိပၼၾကာေသးဘူး … ႏၥၾလပဲၿရိေသးတၾယ …. ဒါနဲ႔ ယူက ဘယၼ္ာေနတာလဲ … ဒီၿမိဳ႕ထၼဲာပဲလား ….”



“အ္ငး … သငၾတႏ္းနားၼာပဲ ….. ေအဆာငႏ္ေတာ …. ဇာတိေကတာ့ … ရနကႈႏၨာတိ … အစၿမ နဲ႔ ရႏၹၥၸ္ီး …. မႏ္းေလးလာေနတာ …. မႏ္းေလးၼာ ဦးေလးနဲ႔ေအဒါေၾတာ့ၿရိတၾယ … သူတို႔နဲ႔လဲေမနခ္ငႀလိဳ႕ .. အားလဲနာလို႔ … ကိုၾယ့ကိုယႀကိဳေအဆာငၾလာေနတာ …. ေၾကာ္ငးေၸာ္ငးလဲ ေၾလ္ာကၿခိဳ္ငးထားတၾယ …. မႏ္းေလး G.T.C ပဲတကၼလားလို႔ …. ရနကႈႏၼ္ာဆို … ေတစၼ္္ာေၾတၥခါၾက္ီးၾသားေနရမၾယ့အတူတူေလ …”



“ဟုေတၾတၾယနာ္ …. ရနကႈႏၼ္ာ တစႏ္ေရာနဲ႔တစႏ္ေရာၾသားရၿင … ေတၥမ့ပဲ …. ေိေိ”




ထိုအၿခိႏ္ …. စားၸဲထိုးအကိုက စားစရာေၾတလာေခၾတာ့ … စကားၸတၾသ္ားတၾယ …



စားၸဲထိုးေလး ၸနၾသ္ားေတာ့ ….




“ဝႆႏ္ ေကကာ … ဘယၼ္ာေနတာလဲ ….”



“ေအရ္ငကတာ့ … ၿမိဳ႕ထၼဲာပဲ …. ဘူတာႀကီးေအနာကၹကၼ္ာ … အခု … အမရပူရ ထဲေၸာ္ငးၾသားေတယၾလ …. ေေအဖကတာ့ … မနကၼနကႀဆိဳ … ၿမိဳ႕ထဲလာတၾယ ….”



“ေအာ္ … ဒါနဲ႔ … ထပၥပစႈအုံးမၾယ …. ဟီး … ဦးက ဘာလုပၾလဲဟၿင …”



“ေအဖက အိမၡ္ံေၿမ ေဝၾယရာ္ငးလုပၾတၾယ ….. ေေအမကတာ့ အိမၼ္ာပဲ …. ေကႏ္ာၾက တၥဦးတညႇးေသာသား …. ယူေကကာ …. ေၸာၸအုံးေလ …”



“ေကႏ္ာ့ၿမိသားစုေၾတက ရနကႈႏ္ ရနၾက္ငးၼာ … ဖုႏ္းဆိုငၹ္္င့ထားတၾယ …. တကၾကစီလဲ ေထာငၾထားတၾယ ….. အစၼက ဒဂုံတကၾကသိုလၾတကႏ္ေတာ … ဒႆနိကအထူးပႈေလ … အစၼနဲ႔ စကားၼားရႏၹၥၸ္ီး … မႏ္းေလးတကၾလာတာပဲ …. ရနကႈနႀကိဳ ေၾကာ္ငးပိတ္ရၿင အလၫၸ္ႏၡဲ့မယႀဆိဳၿပီး ဒီကိုလာခဲ့တာ … ေအဖနဲ႔ေေအမကတာ့ ၸတၾတၾယ … ကိုယၾက္ိုကၾတာကိုယလႈၿပ … ကိုယလႈပၾတာကိုယၸ္ႏ္ရႀလိမ့မၾယ တဲ့ … ဘာလုပလႈၿပ သိေပၼၸာဘူး …. ၼားေေနရငၾတာ့ … သတိေပးတၾယ … အဲ .. .သတိေပးတာေတာၿင အဲဒီအၼားလုပၿမိေရငၾတာ့ … ဘၼာကိုေမၸာေတာ့ဘူး … ပစႀကိဳထားေတာ့တာ … အဲဒါဆို ႏ္ေၥလလာေၾကကတာ့ အသာေလးပဲ ….”



“ေကႏ္ာ့ၿမိေဘၾတလဲ အဲဒီလိုပဲ … ေိိေိ …”



“စားၿပီးရငၾလဲ … ဒၼီာပဲ ထိုငၾတာပဲလား ….”



“အ္ငးေလ … ဒၼီာထိုင္ရ္ငး… သၡီ္ငးနားေထာငၾတၾယ … အငၾတာနကသႈံးတၾယ … ဒါ့ထကၸ္္ငးရၿင ဟိုၼာ … ၿဂိမးေဝငၾဆာ့တၾယ … ႏၥႏ္ာရၡီဲေလာကႀဆိဳရၿင Window Shopping ၾထကၾတၾယ … ပလာဇာႀကီးတစခႈလုံး ေၾလ္ာကၾက္္ည့တၾယ … သုံးနာရၡီဲေလာကႀဆိဳရၿင ဒီကၾထကၸ္ီး . Guide ၾသား္ေပတယၾလ …. ၁၂ လၼးဘကၼ္ာ ….



ဟိုေရာေကၾတာ့ … ေလးနာရီဆို စာစၸတၾယ … ကိုယႀကိဳယႀတိဳၿင စာေေၾတမ့မၾသားေအာငလႈပၾတာပါပဲ …. ဆရာေၸာသလိုေပါ့ …. ေၡာကႏ္ာရီေလာကႀဆိဳ စၸာၿပီးေတာ့ … အိမၸၷၾတၾယ ….. တစၡါေတစၾလ … သူငယၡ္္ငးေၾတက ပါတီေၾတဘာေၾတဖိေတ္ရငၾတာ့ …. အိမၼၸႏၹၥဘႉး … ဖုႏ္းဆကၸ္ီး … သူတို႔အိမၼ္ာ ဒၚမမဟုၾတ … သူတို႔ ေနတဲ့ ေအဆာငၼ္ာ လိုကႀအိပႀလိဳကၾတၾယ …. ဒီေန႔လိုေန႔ၿမိဳးဆိုေရငၾတာ့ … ေနာေၾကန႔မနကၸၷႀလိဳ႕ေရတယၾလ …. ေနာေၾကန႔ၼာ သငၾတႏ္းၹ္င့တၾယႀဆိဳေရငၾတာ့ … ဟီး …. သူတို႔ဆၼီာေရမိုးၿခိဳး ၸငၾဆငၸ္ီး … ဒီအဝတၾအစားနဲ႔ပဲ သငၾတႏ္းၸနၾတက္ရတာေၾတလဲၿရိတၾယ …… ပါတီေ္ေတကတာ့ တကၡဲပါတၾယ …. တအားခငၾတဲ့ သူငယၡ္္ငးေၾတဖိတၾတဲ့အခါကၼၾသာေပါ့ ….”



“ေကႏ္ာေၾတာ့ …. ရနကႈႏၼ္ာ တစၸတၾတစၡါေတာ့ ကလပၾတကၹၥၾတၾယ ……အၸ္ငးလဲေၿပ အပႏ္းလဲေၸတာေပါ့ … ေၸာၿဖိဳ႕ေကာ္ငးလို႔ … ဟီး …. စားၿပီးရၿင ၿဂိမးၾသားေဆာ့ေမယၾလ ….”




ဒီလိုနဲ႔ ႏ္ေစၾယာကၾသားစားၿပီးေတာ့ … ၿဂိမးၾသားေဆာ့ၹစၾတၾယ ….



ၿဂိမးေဆာ့ၿပီးေတာ့ …. ႏ္ေစၾယာကၾသား စကားေတၸာေၸာနဲ႔ … ပလာဇာႀကီးတစခႈလုံးကို ေ္ေခအညာ္ငးခံၿပီးပတႀလိဳကၾတၾယ. …




“ကဲ သုံးနာရီလဲ ၡဲေတာ့မၾယ …. ေကႏ္ာ္ ၾသားေရတာ့မၾယၺ. … ယူေကကာ … ဒါၿပီးရၿင ေအဆာေငၸၷၾတာ့ၼာေပါ့ ….”



“အ္ငး … ေအဆာငၡဏၸႏၸ္ီး … ေရၿခိဳးလိုကအႈံးမၾယ … ဟို .. ေကႏ္ာ့ႀကိဳ ဝႆႏ္ ရဲ့ ဖုႏ္းေလး ေခဏလာေၾကပးပါလား …”



“ဟုၾတ … ေရာ့”




ေကႏ္ာ့ဖႈႏ္းကို သူ႔ဆီေပးလိုကၾသညႇ … ေကႏ္ာ့ဖႈႏ္းၹ္င့ … ဖုႏ္းနံပါတၾတစခႈကိုေခါႀလိဳကၸါတၾယ … ထိုစၿဉ … သူ႔ဖုႏ္းက ဖုႏ္းလာတဲ့အသံထၼညၾတၾယ … ၿပီးၿမ … သူေခါၾထားတဲ့ဖုႏ္းကို ၸႏၡႀလိဳကၾတၾယ …. ေကႏ္ာ့ဖႈႏ္းနံပါတယႉလိုကၾတာပါ ….




“ဖုႏ္းနံပါတယႉလိုကၸ္ီေနာ္ …. စိတၼဆိုးေၾကး … ေကႏ္ာ့ဖုႏ္းေလးကိုလၼဲတၾထားအုံးေနာ္ …ဘို္င့ …”



“ဟုၾတ … အဲ … ယူက ဘာနဲ႔ ၸႏၼ္ာလဲ ….. ဆိုငၾကယၾလဲမပါဘူး … လိုကၿပိဳ႕ေပးေမယၾလ …”



“ေန ေန … ရတၾယ … ေအဆာေ္ငကကာငႀကိဳ လာေခါၿခိဳ္ငးလိုကၼၾယ … ေအရးမႀကီးဘူး … ေကႏ္ာ္ ဒီနားက အငၾတာနကႀဆိဳငၼ္ာ … ခဏဝငသႈံးအုံးမလို႔ … တႏ္ငၾလာေန႔ေၾတ့ေမယၾလ …. See You …”



“See You … Bye”



“Bye”




ႏ္ေစၾယာကၾသား လၼးၡဲခဲ့ၿပီး … ေကႏ္ာၾလဲ … ၁၂ လၼးကို ဒိုးခဲ့တၾယ …



ဟိုေရာေကၾတာ့ … ေၾကာ္ငးသားေေၾတတာငစႈံေနၿပီ …. တစႀအိမလႈံးလဲ … ေၸတၾလာကိုရိုကႏ္ေတာပဲ …. ၈ တႏ္း . ၉ တႏ္း . ၁၀ တႏ္း သာဆိုတၾယ …. တကၾယ .. နားကိုၿငီးေနတာပဲ …..




“ဆရာလာၿပီေဟ့ … အထဲေဝ္ငၾကတာ့ ….”




၁၀ တႏ္းေၾကာ္ငးသားေတစၾယာကၾအသံေၾကာ္င့ .. ေၾကာ္ငးသားေၾတ အိမၾထဲဝငၾသ္ားၾကတၾယ … … ေကလးေၾတကို စာ္ေပႏ္ရငး … ဖုႏ္းဝငၾလာတၾယ ….



ၾက္ည့လိုေကၾတာ့ … ေ္ရ္ႀကီး ရဲ့ဖုႏ္း … (ဟီး …. ေ္ရ္ၼနးသားေရ … ညညႇးနာမညႀကိဳေတာ့ .. ငါသုံးလိုကၸ္ီေနာ္  …. ေိေိ)




“ေၸာ မႏ္းသား …”



“ဒီေန႔ည ကလပ္ရ္ိတၾယ … M Bar ၼာ …. အဲဒါ နီ လိုကၼ္ာလား …”



“လကၼၾကၾက ေဘယၾလာကၾလဲ …”



“8000”



“အၿင … ငါ ဒီေန႔ မုန႔ၹိဳးရတာနဲတၾယ … ဒီေန႔ရၾယ နကၹ္ႏ္ရၾယ သဘကၡါရၾယ သုံးရကၥာကို သုံးေသာ္ငးပဲရတၾယ … ဒီေန႔သုံးလိုကၾတာ .. ၇၀၀၀ ေလာကၸႈတၾသ္ားတၾယ …”



“အပိုေေၾတၸာေမနနဲ႔ … လိုကၼ္ာလား … ငါ့ၼာ လက္ေမ္ၾတၾတၿရိေေနသးတၾယ ….”



“ေအာ္ … ကမ … နငၾက လကၼၾတၼကုႏၼ္ ငါ့ကို လာေရာ္ငးတာေပါ့ေလ …. ေဖာေၾလာေၼာၿမ … အက္င့ႀကိဳေမကာ္ငးဘူး … ေစာေစာေရာ္ငးေတာ့ …. ငါ့မုန႔ၹိဳးကုနၾတာ သကၾသာတာေပါ့ဟဲ့ ….”



“ဟဲ့ … နၿင အခု Guide လုပႏ္ေတဲ့အိမၼ္ာမလား …. ေၾကာ္ငးသားေေၾတ္ရ့ အဲဒီလိုေၸာေနတာလား ….”



“ေၸာစရာလား … စ္ဉးစားေလ … အိမၾအ္ေပငၾထ္ၾကၸာေနတာ … နငၾကဘယၾအၿခိနၾသ္ားၼာလဲ … ဘယသႉေၾတနဲ႔ၾသားၼာလဲ ….”



“ငါေကတာ့ ္ရစႏ္ာရီေလာကၾသ္ားမၾယ … အ္ငးးး … ငါနဲ႔ ေနမာႏ္ ရၾယ . ရဲၿခိဳမ ရၾယ ပါမၾယ … နငႀလိဳကၡဲ့ပါဟာ … နငသႉငယၡ္္ငးၹစၹ္ၿစ အသိထဲကၹစၹ္ၿစ ေအဖၥာပၾက္္ည့ေပါ့ … ငါဆၼီာ … ငါးေစာေငၾလာကၾကႏ္ေၾသးတၾယ …”



“ေအးပါဟာ …. ငါ ေကလးေၾတ စာသငၸ္ီးရၿင လာခဲ့မၾယ …. အိုေက … ဒါဆို ဒါပဲ … ဖုႏ္းခႀလိဳကၸ္ီ …. တာ့တာ .. အာၾဘား”



“အ္ငး .. တာ့တာ .. အာၾဘား”




မႏ္းသားႀကီးဆီက ဖုႏ္းကိုခၸ္ီး … ေအဖၥာပၿဖိဳ႕ ၾသၷးဆ္င့ ကိုၾသားသတိရမိတၾယ ….



ေဆက္ရငၾကာ္ငးမလား … စ္ဉးစားေႏ္ရငး ….



မထူးေတာ့ဘူး … ဆကႀလိဳကၼယႀဆိဳၿပီး … ေစာေစာက contact ထၼဲတႀလိဳကၾတဲ့သူ႔ဖုႏ္းကို ေကာကႏ္္ိပႀလိဳကၾတၾယ …. ဖုႏ္းဝငၾသ္ားေတာ့ …




“Hello , ဘုႏ္း .. ေၸာ …”



“ဟုတၸါတၾယ … ေကႏ္ာ္ ၾသၷးဆ္င့နဲ႔ ဖုႏ္းေၸာေနတာပါ …. ေိေိ”



“အာ … ဝႆႏ္ေကနာကႏ္ေၸႏၸ္ီ … အခု Guide ေၸနတာမဟုတဘႉးလား …”



“အ္ငးေလ …. ေစာေစာက သူငယၡ္္ငးဆီက ဖုႏ္းလာလို႔ … ဒီေန႔ည .. ကလပ္ရ္ိတယၾတဲ့ … အဲ … ယူေကာ လိုကၼလားလို႔ .. ၾလၷးေမးတာ … ေကႏ္ာၾက ဒီကၿပီးရၿင သူ႔ဆီၾသားၼာ … ၿပီးေတာ့ … ္ရစႏ္ာရီေလာကၼ္ ၾသားၼာ … အဲဒါ ယူလိုကၼ္ာလားလို႔ …”



“လိုေကၼယၾလ … မႏ္းေလးေရာကၸ္ီးၿမ … ဘယၼၥဳံစုံလငၾလၿင မၾသားေရသးဘူး … ကလပၾလဲ မတကၹၥၾတာ … ႏ္ေၥလလာေကၾတာင္ရ္ိေတာ့မၾယ …. အဲဒီေတာ့ …”



“အဲဒီေတာ့ … ယူ႔ကို ေကႏ္ာၾလာေခါေၼယၾလ … ေအဆာငႀလိပၥာသာေၸာ …. ဒီကအၸႏ္ … ယူ႔ကိုေဝ္ငခၚပ္ီး … သူ႔ဆီ အတူတူၾသားေမယၾလ …”



“အ္ငး … ဒါဆို အိုေေကလ …. ေကႏ္ာ္ .. ဒီက ၸငၾဆငၾထားလိုကၼၾယ …. ေကႏ္ာ့္ ေအဆာငႀလိပၥာက ………………….   ”



“အိုေက …. ဒါဆို … ဒါပဲေလ …. တာ့တာ … အာၾဘား ….”



“ၺာ ….”



“ေအာ္ .. တာ့တာ လို႔ေၸာတာေလ …”



“အ္ငးေလ … အဲဒီေနာကၾက ……”



“ေအာ္ … ေိေိ … ဒီလိုပဲ … သူငယၡ္္ငးေၾတနဲ႔ ဖုႏ္းေၸာၿပီးလို႔ ဖုႏ္းခၡါနီးဆို ေၸာေနၾက ႏႈၾတႀကိဳးေနလို႔ပါ …. အာၾဘား ဆိုၿပီးေလ …. ေိေိ”



“ေအာ္ … ဒီလိုလား … ဟီးဟီး … ဒါဆိုလဲ … အာၾဘားပၚဗာ …. ေစာ္င့ေေနမၾယနာ္ … ေရာက္ရၿင ဖုႏ္းဆကႀလိဳၾက … အိုေက .. ဘို္င့”




ဖုႏ္းခၸ္ီး … အိမၾထဲမဝငၡၿင … အိမဖႈႏ္းကိုၾလၷးေခါႀလိဳကၾတၾယ ……



အိမၾက မိၾလငၿမ ဖုႏ္းလာကိုငၾတၾယ ….



“ဟလို … အၿမိန႔ၿရိပၚရၿင ….”



“မိၾလငၼလား … ေကႏ္ာ္ ဘုႏ္းဝႆႏ္  …”



“ေအာ္ .. ဟုတၾကဲ့ အကိုေလး … အနႀတီ့ကိုေခါေၸးရမလား …”



“ေန .. ေန … ကိုသႏ္းထိႏ္ရ္ိလား …. ၿရိရၿင သူ႔ကိုဖုႏ္းေပးလိုၾက …”



“ဟုတၾကဲ့ … ေခဏနာ္ အကိုေလး .. ၾသားေခါႀလိဳကၸါ့မၾယ …”



“ဟဲ့ … ၼႏၼ္ႏ္ေနာ္ ….”



“ဟုတၾကဲ့ …”




ခဏၾကာေတာ့ …..




“ဟလို … အၿမိန႔ၿရိပၚဗာ …”



“ကိုသႏ္းထိနၾလား … ေကႏ္ာ္ ဘုႏ္းဝႆႏ္ ….”



“ဟုၾတ … ေဘာစိေလး …”



“ေကႏ္ာ့ႀကိဳေလ …. တစခႈေလာကကႉညီေပးပါလား …”



“ဟုတၾကဲ့ .. ေၸာပါၿဗ …”



“ေကႏ္ာ့ၾအ္ငကႊီနဲ႔ ေဘာ္ငးဘီကိုေလ … လာပို႔ေပးလို႔ရမလား …. ဟို … ေကႏ္ာ့ပစၥညႇးေၾတကိုေလ … မနီကို ၸငၾဆငၿဖိဳ႕ေၸာလိုေၾကနာ္ … အဲဒါဆို သူသိတၾယ … နကၹ္ႏ္ ဝတၿဖိဳ႕ရၾယ … ဒီည ပါတီတကၿဖိဳ႕ရၾယ….ၿပီးေတာ့ .. စာေရးစားၸဲေပါၾက ေကႏ္ာ့ၿပိဳကႀဆံအိေတၾလးေကာယူလာေပးပါေနာ္ …..”



“ဟုၾတ …. ၸငၾဆငၸ္ီးလာပို႔လိုကၸါ့မၾယ. … ေနရာက ….”



“ေအာ္ ..  ဟုတၾကဲ့ … လိပၥာက ……………… ကို လာပို႔ေပးပါၿဗ …. ဒါဆို ဒါပဲေနာ္”



“ဟုတၾကဲ့ …”




ဖုႏ္းခၸ္ီေတာ့ .. အိမၾထၼဲႏၼ္ႏၸ္ႏ္ဝင္ရသညႇ … အိမၾထၼဲာ အသံစာစာေၾတ ၾထကႏ္ေၾကၿပီေလ …. Guide လုပ္ရတာလဲ မၾလယဘႉး …. အထူးသၹ္င့ .. ေကႏ္ာ့ႀလိဳ အသက္ငယ္ငယႏ္ဲ့ လုေပ္ရတာ့ … မနညႇး စိတ္ရ္ညႀသီးခံေနရတၾယ … ကိုၾယ့စကားမတိုးၼာလဲစိုးေရတယၾလ …… ကိုယၾကလဲ … ဒီဘဝက လာခဲ့တာဆိုေတာ့ .. ကိုယၡ္္ငးစာရမၾယ … ဘာပၹဲစၹ္ၿစ … ေၾကာ္ငးမတကၡငၾဆကၾက္ား … ေအဖ့ဆီက မုန႔ၹိဳးအၸၿင ကိုယၿပိဳၿင မုန႔ၹိဳးေလးရတာေတာ့ မဆိုးပါဘူး ….အ္ငး … ဒီညလဲ အိေၸရးပၾက္ရအုံးမၾယ …. ဒီကၿပီးေတာ့ၼပဲ ေအမနဲ႔ ေအဖ့ဆီ ဖုႏ္းဆကၾလ္ၷးေၸာလိုေကၾတာ့မၾယ …..

ႏွလံုးသားႏွင့္ရင္း၍

နှလုံးသားနှင့်ရင်း၍


အပိုင်း (၁)


“သားရေ … ထတော့”

မနက်ခင်း အမေ့အသံကြားတော့ … အညောင်းဆန့်ရင်း အိပ်ယာထခဲ့တယ် ။


“သား … ထတော့ … သင်တန်းသွားရအုံးမယ်လေ”

“ဟုတ် မေမေ …. အင်းးးး”

“ကဲ ထ … အညောင်းဆန့်မနေနဲ့ … နေဖင်ထိုးနေပြီ …. Guide သွားဖို့လဲ ရှိသေးတယ်မလား …. အဲဒါကြောင့် ညအိပ်ယာ စောစောဝင်ပါလို့ပြောသားပဲ … ကဲ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် … မနက်စာပြင်ပေးထားမယ် …. သားအဖေတော့ အပြင်သွားပြီ”


အမေ့ရဲ့ တရစပ် စကားများကြောင့် အိပ်ယာသိမ်းပြီး …. အိမ်သာဒိုးရသေးတယ်။


“ကိုယ်တော်ချော အိမ်သာထဲမှာလဲ အင်တာနက်သုံးရင်း ကြာမနေနဲ့အုံး မြန်မြန်တက်”

“အင်းပါ မေ ရဲ့”


အိမ်သာတက်ပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး … ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်တယ် ။

ရေချိုးရင်း သီချင်းဆိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော့်အကျင့်အတိုင်း သီချင်းလေး အော်ဆိုရင်း ချိုးတော်ရေသုံးတော့ …


“ဟဲ့ အချိန်က ကပ်နေပြီ … အသံဗြဲကြီးနဲ့ … ချိုးစရာရှိ မြန်မြန်ချိုးပါဟဲ့ …”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ ရယ် …”


ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ … အမေပြင်ပေးထားတဲ့ မနက်စာအရင်စားလိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှ အခန်းထဲဝင် အလှပြင်ရတယ်လေ….။


(အဲ …. ဒါနဲ့ မပြောမဖြစ်ပြောလိုက်ပါ့မယ် …. ကျွန်တော်အလှပြင်တယ်ဆိုတာ …. မိန်းကလေးတွေလိုတော့မဟုတ်ပါဘူး …. ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ရှိသင့်တဲ့ အသားအရေကို ထိန်းသိမ်းတာပါ …. မှန်တင်ခုံရှေ့ထိုင် မျက်ကပ်မှန်အရင်တပ် …. ပြီးတော့ .. Tona လေးအရင်လိမ်း … နို့ရည်လေးပါးပါးလိမ်းတယ် …. ပြီးမှ .. Day Cream လိမ်းတယ် …. နောက်ဆုံးပိတ် နှုတ်ခမ်းကို အဆီဆိုးလိုက်တယ်)

ဒါကတော့ မနက်တိုင်းလိုလို အချိန်တစ်ခုပေးပြီးလုပ်တဲ့ တစ်နေ့တာရဲ့အစပထမ တာဝန်တစ်ခုပေါ့ … :P   …)


ပြီးတော့ စီးတော်ယာဉ် ဆိုင်ကယ်နဲ့ သင်တန်းဒိုးရပြီ ….