ႏွလံုးသားႏွင့္ရင္း၍ - အပိုင္း (၃)

နှလုံးသားနှင့်ရင်း၍

အပိုင်း (၃)


“ကဲ …. စာအုပ်တွေသိမ်းတော့ …  စနေနဲ့ တနင်္ဂနွေမှာ စာတွေကျက်ထားနော် … တနင်္လာနေ့ကျရင် စာမေးပွဲဖြေမယ် … နှစ်နာရီမေးခွန်း … မရရင် အရိုက်ခံရမယ်နော် … ဒီတစ်ခါ မညှာတော့ဘူး … ကဲ … ပြန်ကြတော့ …. အန်တီမေ … သားလဲပြန်တော့မယ် ….”

“သား .. ညစာစားသွားပါလား … အန်တီတို့နဲ့အတူတူလေ ….”

“ရပါတယ် အန်တီမေ … သားသွားစရာလေးရှိလို့ပါ … နောက်မှ … အားနာစရာကြီး … ဟီး”

“သားကတော့ … ပြောလိုက်တိုင်း နောက်မှချည်းပဲ …. အဲဒီစကားကိုပြောတာ သုံးလရှိတော့မယ် …. ကဲပါ … တနင်္လာနေ့ကျရင်တော့ စားပြီးမှပြန်ရမယ်နော် …”

“ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီမေရယ် …. … ကဲ … ရတီရှင်းသန့်် နဲ့ ဥက္ကာရှင်းသန့် … ဆရာပြန်တော့မယ်နော် … စာကျက်ထား … မရရင် ဆရာ တကယ်ရိုက်မှာနော် …..”

“ရိုက်သာရိုက် သား … အန်တီအိမ်မှာဆိုပြီး အားနာမနေနဲ့ …”

“သားက စကားအဖြစ်ပြောတာပါ … သူတို့နှစ်ယောက်လုံးတော်ပါတယ် … မပေါ့သွားအောင်သာ သားက သတိပေးတာပါ …. သားကတော့ … ရတီလေးကို ဂုဏ်ထူးမှန်းထားတယ် … အဲ … သားလိုချင်သလောက်ရအောင်တော့ .. သူ့အပေါ်မှာမူတည်တယ် အန်တီမေ …. ဥက္ကာလေးကတော့ .. ကြိုးစားရှာတယ် … ရှစ်တန်းနဲ့ ဒီလောက်ဆို တော်တော်ကို ကောင်းနေပြီအန်တီ …”


ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ဘက်လှည့်ပြီး ….


“ဆရာ့ရဲ့ ယုံကြည်မှုတွေကို ပျက်အောင်မလုပ်နဲ့နော် …. ယူတို့နှစ်ယောက်အပေါ် ဆရာ ယုံကြည်မှုတွေအများကြီးထားထားတယ် …. စာကြိုးစား … ဟုတ်ပြီလား … ကဲ … အန်တီမေ .. သားသွားတော့မယ် …. ဆရာပြန်ပြီနော် ….”

“ကဲ သားနဲ့သမီး … ဆရာ့ကိုလိုက်ပို့လိုက်အုံး …”

“ဟုတ် မေမေ …”


Guide အိမ်ကအပြန် ဆိုင်ကယ်စီးရင်း .. အမေ့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ….


“မေလား ….”

“အင်း .. သား ပြော ….”

“မေ .. သား ဒီနေ့ည သူငယ်ချင်းဆီမှာအိပ်လိုက်မယ် …. ပြီးတော့ .. နက်ဖြန်ညနေလောက်မှ ပြန်လာခဲ့မယ်နော် …. မေ နဲ့ ဖေ .. စိတ်ပူမှာစိုးလို့ …..”

“အေးအေး …. သိပ်မကဲနဲ့နော် …. အများကြီးသောက်မနေနဲ့အုံး ……”

“ဟုတ် မေ … သား … ကိုသန်းထိန်ကြီးကို သားပစ္စည်းတွေ လာပို့ခိုင်းထားတယ် …”

“အေးအေး ….”

“မေ … ဒါဆို သားဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော် …. အာဘွား အာဘွား ..”


သွန်းဆင့် နေတဲ့အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ကိုသန်းထိန်ကြီးက ရောက်နှင့်နေလေရဲ့ ….


“ရောက်နေတာကြာပြီလား .. ကိုသန်းထိန်ကြီး”

“မကြာသေးပါဘူး .. ဘောစိလေးရဲ့ … ဒီမှာ …. ဘောစိလေးမှာတဲ့ပစ္စည်း … စစ်ကြည့်ပါအုံးဗျ ….”

“ဟုတ် …. ရတယ် … ကိုသန်းထိန် .. ထားခဲ့လိုက်တော့ .. အမေ့ဆီတော့ ဖုန်းဆက်ပြောပြီးသွားပြီ”

“ဟုတ်ကဲ့ … ဒါဆို ကျနော်ပြန်တော့မယ်နော် …”

“ဟုတ်ကဲ့ … ကျေးဇူးပဲနော် …. ဟီးးးးးး”


ကိုသန်းထိန်ပြန်သွားမှ .. သွန်းဆင့်ဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်….


“ဟလို .. ဘုန်း .. ရောက်နေပြီလား …”

“အင်း … အဆောင်အောက်မှာ …”

“ဒါဆို ခဏနော် … ဆင်းလာခဲ့မယ် …”


ခဏနေတော့ … သွန်းဆင့်ဆင်းလာပါလေရဲ့ …


“လာ .. ဝဿန် .. အပေါ်လာခဲ့ …”

“အင်း ….”


အပေါ်ထပ် သူနေတဲ့အခန်းရောက်တော့ …


“အံမယ် … ကိုယ့်လူရဲ့အခန်းက ရှယ်ပါလား …. ယူ အဆောင်နေတာကောဟုတ်ရဲ့လား”

“ဘာလို့လဲ …. ဒီအဆောင်ကို … ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်ကမှရှာတွေ့တာ … အရင်တုန်းကအဆောင်တွေဆို ဘယ်လိုမှနေလို့မရဘူး … ဒီအဆောင်ကျမှ … ကိုယ့်အခန်းနဲ့ကိုယ် …. ပြီးတော့ ဒီမှာက ကျောင်းသားနည်းတယ် … နယ်ကနေ သင်တန်းလာတက်တဲ့ အကိုကြီးတွေလောက်ပဲရှိတယ် ….. ကလပ်က ဘယ်မှာလုပ်မှာလဲ … ငါသွားချင်တာ ခြေဖဝါးတွေကို ယားနေပြီ … ဟီးးးးး”

“ကလပ်က M Bar မှာ … စိတ်ချ .. သွားမှာပါ … ယူက ပြင်ဆင်ပြီးပြီလား …”

“ရေတော့ချိုးပြီးပြီ …. လိမ်းစရာရှိတာလိမ်းဖို့ပဲကျန်တော့တယ် ….”

“ဒါဆို ကျနော် ရေချိုးအုံးမယ် …. ရေလဲပုဆိုးလေး ခဏငှားပါလား ….”

“ဟိုမှာ လှန်းထားတယ် …… ကျနော် ပြင်ဆင်ထားလိုက်မယ် ….”

“အင်း …. ကဲ … ငါကိုယ်တော် ချိုးတော်ရေသုံးတော်မူပြီဟေ့ …. ေိေိ”


ရေလဲပုဆိုးယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ် … တော်ပါသေးရဲ့ … သွန်းဆင့်ရဲ့အခန်းက ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲရက်ပါတဲ့အခန်းလေးဖြစ်နေလို့ ….

ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးရင်း သီချင်းအော်ဆိုနေမိတယ် …. အံမယ် … သွန်းဆင့်ကလဲ .. အပြင်ကနေ သီချင်းလိုက်ဆိုနေသေးတယ် … ရေချိုးပြီးတော့ … ရေလဲပုဆိုးဝတ်ပြီး .. အကျႌဗလာနဲ့ထွက်လာသောကျနော့်ကို သွန်းဆင့် အကြောင်သားငေးကြည့်နေလေရဲ့ ….

ခဏကြာတော့ …


“ဝဿန် … ယူ Gym ဆော့လား …”

“အိမ်မှာတော့ဆော့တယ် … စနေ တနင်္ဂနွေ သင်တန်းမရှိရင် မနက်ပိုင်းဆော့ဖြစ်တယ် …”

“အော် … အဲဒါကြောင့်ခန္ဓာကိုယ်လေးက …. ကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းနေတာ … ကျနော်က အဲဒီလို ခန္ဓာကိုယ်မျိုးလေးတွေသဘောကျတယ် …..”

“ကျေးဇူးပါဗျာ …. ကဲ .. ကျနော် အကျႌဝတ်လိုက်အုံးမယ် …. မျက်စဉ်းရှိလားဟင် သွန်း ..”

“အင်း ရှိတယ်လေ … မျက်စဉ်းခတ်မလို့လား …”

“အင်း … မနက်ကတည်းက မျက်ကပ်မှန်တပ်လာတာ …. ဒီမှာလဲ … မျက်ကပ်မှန်ဗူးပဲပါလာတယ် .. မျက်စဉ်းပါမလာဘူး … အဲဒါကြောင့်”

“အော် … ဒီမှာ … မှန်တင်ခုံပေါ်မှာပဲ …. ကျနော်အိမ်သာခဏ …”

“အင်း …. အင်း ..”


၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့ … သူအိမ်သာထဲက ပြန်ထွက်လာတယ် … ကျနော်လဲ .. ပြင်လို့ဆင်လို့ပြီးပြီ ….


“လာသွားမယ် …”


ကျနော် ကိုယ့်အထုပ်ကိုယ်ယူပြီး သူကိုခေါ်လိုက်တယ် ….


“အထုပ်တွေပါယူသွားမလို့လား …”

“အင်းလေ …. သူငယ်ချင်းဆီမှာထားခဲ့မလို့ …. ဒီညတော့ သူ့ဆီမှာ အိပ်ရမယ်လေ”

“အိတ်တွေဒီမှာပဲထားခဲ့လိုက်တော့ …. ဒီည ကျနော်နဲ့ပဲနေလိုက်တော့ … တစ်မျိုးမထင်နဲ့နော် …. ကလပ်ကပြန်ရင် တော်တော်နောက်ကျမှာ … စောရင်တောင်မှ တစ်နာရီကျော်မယ် …. အဲဒါကြောင့်မို့ …. ကျနော့်ကိုပို့ပြီး ဟိုကိုပြန်ရင် လမ်းမှာတစ်ယောက်ထဲ … စိတ်ပူလို့ပြောတာပါ …”

“ဟုတ်ပါပြီဗျာ … ဒါဆိုလဲ ယူ့သဘောပဲလေ …. လာသွားမယ် … Let’s hit the road …”


ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ရွှေမန်းသားအိမ်ကိုရောက်သွားတော့ …


“အံမလေး … လာမှလာပါ့မလားလို့ … လာ ကိုယ်တော်ချော ….”


ကျနော့ကိုခေါ်ရင်း .. မျက်လုံးက နောက်ကိုရောက်သွားသည် … ပြီးမှ ကျနော့်လက်ကိုဆွဲခေါ်ရင်း … ခပ်လှန်းလှန်းခေါ်ကာ …


“ဟဲ့ … ဆင်တယ် …. နင်လျှိုထားတယ်နော် ….”

“မဟုတ်ဘူး … ငါလဲ ဒီနေ့မှသိတာ … သင်တန်းမှာ … သူလဲ ဒီမှာ သူငယ်ချင်းသိပ်မရှိဘူးထင်တယ် … အဲဒါကြောင့် … ငါနဲ့ တော်တော် ခင်သွားတာဟ .. ငါတို့ ပုံမှန်ပဲနေအုံးနော် …. ဟိုက .. ဆိတ် များလားမသိ …”

“အန် … ညည်းလား .. သူ့ကို … ဆိတ်မှန်း ဘာမှန်း .. မခွဲခြားတတ်ဘူး … ညည်းလောက် ခွဲခြားတဲ့နေရာမှာ ဆရာကျတာ …”

“နင်ပြောလဲ ပြောချင်စရာပဲ … ဒါပေမယ့် … ငါလဲ သူ့ကျမှ … ဘယ်လိုမှ မခွဲတတ်ဘူး … အဲဒါကြောင့် … အိန္ဒြေရရ နေနေရတယ် …”

“ကဲကဲ … လာ … ငါတို့လူလဲစုံနေပြီ … သွားကြမယ် …. မသွားခင် … ဆီဒိုးနားဒေါင့်ခဏဝင်ကြအုံးမလား”

“နင်ကလဲ မမှတ်ဘူး …. ဟိုမှာ ပါ ပါတယ်ဆိုတာကို …. ဝင်မနေနဲ့ … တစ်ခါတည်း M Bar ကိုသွားတယ် …. လာ … နေမာန်မ နဲ့ ရဲချိုမ .. အဲ …. လာ ဟို သားကြီးနဲ့ သားလေး … အဲဒီမှာ ခွီမနေနဲ့ …..”


ငါးယောက်သား … ဆိုင်ကယ်သုံးစီးနဲ့ M Barကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစီးပြီးထွက်ခဲ့တယ် … M Bar ရောက်တော့ …. ကိုးနာရီတောင် ထိုးနေပြီ ….. လူတွေလဲ ရောက်နေကြပြီ …. ကလပ်ရှိရင် ဒီလိုပဲ … အဲဒီရောက်မှ Facebook ကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့တယ် … အဲဒီကျမှ … ကျနော်ဟန်ဆောင်နေတာကြီးက ဘွင်းဘွင်းကြီးပေါ်တော့တယ် ….


“အံမယ် … ဝဿန်မ … နီ လာတယ်နော် …. လာမှလာပါ့မလားလို့ …. ဟယ် … နောက်က သူငယ်လေးက အဆင်လေး ….. ဟဲ့ …. နင့်လင်လား ….”


သေလိုက်ပါတော့ … ဘုန်းဝဿန်ရယ် …. ဒီနေ့တော့ … တကယ်ကို ကံမကောင်းတဲ့နေ့ပဲ …. စိတ်ညစ်ပါတယ် … ဒီ ပစောက်ပတ် .. အဲ ..မှားလို့ … ဒီပါးစပ်ပေါက်တွေကို ဘယ်လို့ပိတ်ရပါ့ …. အဲဒီအချိန်ကျမှ ….


“ကျနော့်နာမည်က သွန်းဆင့်ပါဗျ … Facebook ထဲမှာတော့ Cute Devil King နာမည်နဲ့ပါ … တွေ့့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျ ….”


ကြားဖူးတယ် … ကြားဖူးတယ် … Cute Devil King ….ဘယ်မှာ မြင်ဖူး ကြားဖူးမှန်းမသိဘူး …. တစ်ယောက်ထဲစဉ်းစားရင်း …. အဲ … မန်းသား သိလောက်မယ်ထင်တယ်ဆိုပြီး သူ့ဆီအလှည့် …. တေဂျင်းဇိုး မန်းသား … ငါ့ကို ခေါင်းခါပြတယ် …. သဘောက သူလဲ မမှတ်မိဘူးဆိုတဲ့သဘောပေါ့ …. မသိတော့ဘူး … ဦးနှောက်ခြောက်တယ် … မစဉ်းစားတော့ဘူး …. စိတ်ထဲမှာ ကဲဖို့ပဲရှိတော့တယ် ….. ထိုအချိန်မှာ …. သွန်းဆင့်ကပဲဆက်ပြီး ….


“ဒီက …..”

“ငါတို့ကလား …. ငါက သက်တန့် … သူက ငါ့ရည်းစား အေးမင်း …”

“အော် … ချစ်သူတွေကိုး …. ဟုတ် ….”

“ယူလဲ … ဘုန်းဝဿန်နဲ့တွဲနေတာမလား … နှစ်ယောက်သားလိုက်တယ် …. ဝဿန်က … ငါတို့သူငယ်ချင်းအစုထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးလေး … ယူကလဲ  ကိုရီးယားမင်းသား ရှုံးလောက်တဲ့ ရူပါ …. တကယ့်ကို နတ်ဖက်တဲ့ စုံတွဲပဲ …. ေိေိ ..”

“ဟဲ့ … သက်တန့် … ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ .. ဒါက …”


စကားတောင်မဆုံးလိုက်ပါဘူး ….. သွန်းဆင့်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည် ..


“ဟုတ် .. ကျေးဇူးပဲဗျ ….”

“ယူတို့ တွဲနေတာကြာပြီလား …. ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် တနင်္ဂနွေနေ့တုန်းကတောင် .. သူတစ်ယောက်ထဲပါ …. ပြောတော့ .. ရည်းစားမထားဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ … မိုးလားကဲလား … အခုတော့ … ဘာတတ်နိုင်သေးလဲ …”

“ဟဲ့ သက်တန့် …. မဟုတ်ပါဘူးဆိုဟာ”

“မကြာသေးဘူးဗျ ….. ဒီနေ့မှ …… ဟီးးးးးးး”


ကျနော် သူ့ကို လူထူးဆန်းတစ်ယောက်လို ကြောင်ကြည့်နေမိတယ် …. သူကတော့ အပူအပင်ကင်းစွာ ပြုံးရီနေတုန်း …. ခဏကြာတော့ … ကျနော့်ခါးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလာဖက်ရင်း … ကျနော့်ပုခုံးပေါ် မေးလေးထောက်ကာ … နား နားကပ်ပြီး … တိုးတိုးလေးပြောလာတယ် ….


“ဝဿန် … ကျနော်နဲ့ ခဏလောက်လိုက်ခဲ့ပါလား … ပြောစရာလေးရှိလို့ …”


သူငယ်ချင်းတွေကို “ဒီနားခဏ” လို့ပြောပြီး … သူခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်သွားခဲ့တယ် ….

“ကဲပြောတော်မူ ကိုယ်တော်ချော …. ဘယ်လိုအတွေးမျိုးနဲ့များ … အခုလိုပြောရတာလဲ ပြီးတော့ ရှင်းပြအုံး .. အခုလောလောဆယ် … ဒီခေါ်လာရတဲ့အကြောင်း ….”

“ခင်ဗျားလေး … ကျနော့ကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်မလား”

“ဘာရယ် …. ဟ … ယူက ကိုယ့်ကိုယ်ကို တအားအထင်ကြီးနေတာပဲ …. ကျနော့်ကို အဲလိုထင်တယ်ဆိုရင်တော့ ဆောရီးပဲ …. နောက်မှတွေ့မယ် …. ပြန်ပြီ … ယူလဲ ရောက်တုန်း ပျော်ပျော်နေပေါ့ … အပြန် ရွှေမန်းသားကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ် …. နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ် … ပျော်ရွှင်ပါစေဗျာ …”


ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ … ကျနော် လှည့်ထွက်ခဲ့တယ် … ခြေလှမ်းတောင် သိပ်မလှမ်းရသေးပါဘူး … သူ နောက်နေ ကျနော့်ခါးကို လာသိုင်းဖတ်တယ် …. ပြီးတော့


“ဝဿန် … မင်း ငါ့ကို တကယ်မမှတ်မိဘူးလားကွာ … Facebook ထဲမှာ မင်းကို ချစ်တယ်လို့ပြောတဲ့သူ မနည်းမှန်းငါသိပါတယ်ကွာ … ဒါပေမယ့် … မထင်မှတ်ပဲ ငါမင်းနဲ့ဆုံခဲ့လို့ ငါဝမ်းသာပေမယ်လို့ … ငါစကားပြောမှားသွားတာကိုတော့ … တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ….”


သူ ခါးဖက်တာကိုလွှတ်ပြီး .. ကျနော်ခန္ဓာကိုယ်ကို လှည့်ခိုင်းလိုက်တယ် …

အလို … သူ မျက်ရည်တွေ ဝဲနေပါလား ….

“ဘုန်းဝဿန် … စိတ်ခိုင်ခိုင်ထားစမ်း … … ဒီလောက က မာယာများတဲ့သူနဲ့တွေ့ရင် မင်း တစ်ချီတည်းနဲ့ နလံမထူနိုင်ဘဲဖြစ်သွားမယ်” … ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲ သတိပေးနေမိတယ် ….


“မင်းတကယ်ငါ့ကိုမမှတ်မိဘူးလား .. ဝဿန်ရယ် … အင်းပေါ့လေ … ငါတို့ Facebook မှာ စကားမပြောဖြစ်တာလဲ … တော်တော်ကြာနေပြီလေကွာ … မင်းတကယ် မာနကြီးတာပဲ … ကဲ … ငါကပဲ စပြောမယ် … ငါမင်းကို ချစ်တယ် … ငါ့စိတ်ရင်း … ငါ့ ဘဝနဲ့ …. ကျဥ .. ကျဥ …”


အဲ … သူငိုနေပါလား … ေိေိ … ငိုတာကလဲ … ကျဥ ကျဥတဲ့ … ေိေိ ..


“ေိေိ”

“အန် ….?????”


သေစမ်း … ကျနော်ကိုက ဒီနေ့ကံကိုမကောင်းတာ … စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်ရင်း ရီမိပါတယ် .. အပြင်မှာအသံကထွက်လာတယ် ..  အဲဒီအကျင့်နဲ့တော့ သေချင်ပါတယ် ….


“ကဲပါ သွန်းဆင့်ရယ် … ခင်ဗျားလေးကလဲနော် … လာ .. ငိုမနေနဲ့ … ဟိုမှာ စပ်စုမှာတွေချောင်းနေပြီ … တိတ်တိတ် … လိမ္မာတယ် …”

“ခင်ဗျားလေးကျနော့်ကို ချစ်လား”


မေးခွန်းမဆန်သော နားဝင်အချိုဆုံးမေးခွန်းလေးပါပဲ …. ခင်ဗျားလေးလဲ သိနေရဲ့နဲ့ကွာ …


“ဖြေလေ .. ဝဿန်ရာ … ကျနော်တို့ အပြင်မှာ တွေ့တာ မကြာသေးလို့လား … အချိန်ယူမယ်ဆိုလဲ ကျွန်တော် စောင့်နိုင်ပါတယ်ဗျာ …”

“ခင်ဗျာရုပ်ရည်နဲ့ ကျနော့်ထက် သာတဲ့သူတွေအများကြီး ရှာလို့ရနေရက်နဲ့ဗျာ …”

“အာမလိုချင်ဘူးဗျာ …. ခင်ဗျားလေးဆီက အဖြေပဲလိုချင်တယ် …. ကျနော့်ကို ချစ်နိုင်ပါ့မလားလို့ … … ဖြေလေဗျာ …”

“ကဲပါ … ချစ်ပါတယ်တဲ့ဗျာ ….”

“ဟေးးးးးးးးးးးး”


သူ ကလေးတစ်ယောက်လို ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ကျနော်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည် …. အဲဒီလောက်တောင် ကျနော့်ကိုချစ်တာလား သွန်းဆင့်ရယ် …


“ခင်ဗျားလေး .. ကျနော့်ကိုတကယ်ချစ်တာနော် … ကျနော့်ကိုထားမသွားရဘူးနော် …”

“အင်းပါဗျာ … ကျနော် … ထားမသွား …….”


တဒင်္ဂအချိန်လေး လောကကြီးကိုမေ့သွားခဲ့သည် …. ဘဝမှာ မိန်းကလေးနဲ့တောင်အကြင်နာမပေးဖူးသေးတဲ့ ဒီနှုတ်ခမ်း … သူနဲ့ပထမဆုံး ……….. ချစ်တဲ့သူနဲ့ အကြင်နာပေးတာ ဒီလိုပဲ ချိုမြိန်ပြီး ရင်ခုန်စရာကောင်းတာပဲလား … သူ့ရဲ့တပ်မက်စွာနမ်းရှိုက်မှုကို မက်မက်မောမောခံယူရင်း …….. ရင်ထဲမပါပေမယ့်. … သူနဲ့ နမ်းရှိုက်မှုကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး … သူ့မျက်လုံးကို စေ့စေ့ ကြည့်လိုက်သည် … ပြီးမှ ..


“လာသွားရအောင် … ဟိုမှာ စပ်စုမတွေချောင်းနေတယ် …. ခင်ဗျားလေးကလေ … တကယ် မနိုင်စိန်ပဲ ……လာ”


နှစ်ယောက်သား လက်ချင်းချိတ်ပြီး ရွှေမန်းသားတို့ရှိရာကို ပြန်လာခဲ့သည် ….

အဲဒီအချိန်ကျမှ …. ကမ တွေ …. ဟေးးးး ခနဲ အော်ပြီး … ပြေးလာကြတယ် ….


“အခွီမတွေ … ခွီမနေနဲ့ နောက်ကျလို့ အပြင်မှာရပ်စောင့်နေရလိမ့်မယ် … လာ ဝင်ကြစို့ … ဖော်လော်မော်မတွေ … ေိေိ”